Couloumbino(-di-fueio-de-galantino)
Thalictrum aquilegiifolium
Ranunculaceae
Noms en français : Pigamon à feuilles d'ancolie, Colombine panachée.
Descripcioun :Aquesto couloumbino es uno grando planto que trachis en mountagno dins li prado à rousèu e proche d'aigo. Fai de gràndis enflourejado blanco de la coulour dis estamino, e coume tóuti li couloumbino sènso petalo. Li fuioun soun peréu grand, dous cop mai long que larg.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 120 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Thalictrum
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 1,5 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 200 à 2200 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Ribiero
- Prado à rousèu
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Thalictrum aquilegiifolium L., 1753
Erbo-dóu-siège
Scrophularia auriculata
Scrophulariaceae
Àutri noum : Erbo-dóu-bon-siège, Erbo-dóu-bon-sèti, Erbo-dóu-sèti, Erbo-de-sèti, Assiège.
Nom en français : Scrofulaire aquatique.
Descripcioun :Forto planto de la cambo carrado e un pau alado que vèn bèn dins li roubino. Se vèi peréu dous fueioun sus lou pecou de la fueio ; l'estaminodo es óuvalo sènso marjo.
Usanço :Coume soun noum lou dis, l'erbo-dóu-bon-siège es emplegado pèr apasima li moureno. A forto doso la planto pourrié èstre empouisounanto.
Port : Grando erbo
Taio : 60 à 250 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Scrophularia
Famiho : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Roujo
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 5 à 9 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre
Liò : Aigo
- Ribiero
- Roubino
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Mediterranenco-Atlantico
Ref. sc. : Scrophularia auriculata L., 1753